مشتاق یارم و به در یار می روم

دلدارم اوست، در پی دلدار می روم

تا بینم آفتاب رخ او ز روزنی

مانند سایه بر در و دیوار می روم

او در میان دایرهٔ خانه نقطه وار

من گرد خط کوچه چو پرگار می روم

صدبار چون خلیل مرا سوختند وباز

همچون کلیم در پی دیدار می روم

دوشم نشان دوست به بازار داده اند

عیبم مکن که بر سر بازار می روم

با یادش ار برهنه به خارم برآورند

گویی که: بر حریر، نه بر خار می روم

با صوفیان صومعه احوال من بگوی

کز خانقاه بر در خمار می روم

از گردنم حمایل تسبیح برگشای

امشب که من به بستن زنار می روم

گویی: دلیل چیست که خود شربتی نساخت؟

از پیش این طبیب، که بیمار می روم

بیچاره شد ز چارهٔ کار من اوحدی

زانش وداع کردم و ناچار می روم